Skip Navigation | Accessibility

information, advice, guidance and learning materials in community languages

تبعیض بر اساس تمایلات جنسی (در محل کار)
DISCRIMINATION ON GROUNDS OF SEXUAL ORIENTATION (in the work place)

از ۲ دسامبر ۲۰۰۳ تبعیض علیه هر کس در محل کار بعلت تمایلات جنسی اش غیر قانونی است. این قانون جدید مشمول همه نوع اشتغال و دوره های کارآموزی حرفه ای و همه مراحل کار منجمله استخدام، شرایط استخدام، ترفیع، انتقال، اخراج و تعلیمات در محل کار می شود. مفهموم تمایلات جنسی یک معنی وسیع دارد و به این صورت تعریف می شود: علاقه جنسی به فردی با جنسیت مشابه (هم جنسگرایان زن و مرد)، علاقه جنسی به فردی با جنسیت متفاوت (ناهمجنس خواه) و یا علاقه جنسی نسبت هم به جنسی مشابه و متفاوت (دو جنس گرا).

قانون چه نوع تبعیضاتی را در برمی گیرد؟

تبعیض مستقیم

تبعیض مستقیم وقتی رخ می دهد که یک فرد شاغل یا کسی که متقاضی شغل است بعلت اینکه تمایلات جنسی معینی دارد و یا تصور می رود که چنین تمایلاتی داشته باشد، مورد برخورد کمتر مساعدی قرار می گیرد. بعنوان مثال، اگر به شخصی شغلی را ندهند، یا از کار برکنار شود، یا از امکان تعلیم و ترفیع مناسب برخوردار نشود، و یا از شرایط استخدامی نامساعدی برخوردار شود و همه به این علت که او تمایلات جنسی معینی دارد در آنصورت اینگونه رفتار معادل تبعیض مستقیم تلقی می شود.

در شرایط بسیار محدودی داشتن تمایلات جنسی معینی ممکن است جزو «شرایط ضروری استخدام» (Genuine Occupational Requirement – GOR) باشد. بعنوان مثال موسسه خیریه ای که بطور ویژه برای مردان و زنان همجنسگرا خدمات تامین می کند ممکن است تصور کند که رئیس این موسسه باید خودش چنین تمایلاتی داشته باشد. همینطور ممکن است برخی از موسسات مذهبی از استخدام فردی بخاطر داشتن تمایلات جنسی معینی خودداری کنند چه اینکه داشتن چنین تمایلاتی را با باورهای مذهبی خود ناسازگار می دانند. ولی اینگونه شرایط ضروری استخدام همیشه ممکن است از طرف هر کس زیر سئوال برده شود و این وظیفه کارفرماست که چنین ضرورتی را با ارائه شواهد کافی اثبات کند. کارفرمایان باید بسیار محتاط باشند وقتی که هر نوع تبعیضی در محل کار را بعنوان شرایط ضروری کار عرضه می کنند.

تبعیض غیرمستقیم

تبعیض غیر مستقیم وقتی رخ می دهد که یک موسسه شرط، معیار یا شيوه کاری قائل می شود که به همه افراد مستقل از تمایلات جنسی شان اعمال می شود ولی افرادی که تمایلات جنسی معینی دارند را در موقعیت نابرابری نسبت به افراد دیگر قرار می دهد. بعلاوه، همینطور کارفرما نمی تواند اثبات کند که این شرایط، معیار یا شیوه کار وسیله متناسبی برای تحقق یک هدف مشروع است.

بعنوان مثال، این تقاضا که همه کارکنان یک موسسه و یا متقاضیان شغل برای کار در آن موسسه باید همه سوابق جنایی خود را اعلام کنند (منجمله سوابقی که بسیار قدیمی هستند) ممکن است از این بابت تبعیض آمیز باشد که داشتن رابطه جنسی داوطلبانه بین دو همجنسگرا قبلا زمانی غیرقانونی تلقی می شده است.

تبعیض غیرمستقیم اگر بتوان لزوم آن را اثبات کرد غیر قانونی نیست. یک کارفرما ممکن است بتواند نشان دهد که یک هدف مشروع یا بعبارت یگر یک نیاز واقعی تجاری برای چنین تبعیضی وجود دارد و در آنصورت رفتاری که معمول است متناسب با این هدف است. بعبارت دیگر برای او امکان دیگری بجز معیار و رفتاری که معمول است وجود ندارد.

آزار

آزار شامل هر گونه رفتاری می شود که به شخصیت کسی صدمه می زند، توهین آمیز است، باعث ترس می شود و یا به هر نحوی باعث رنجش است. این رفتار هم شامل زورگویی عامدانه است که کاملا آشکار خواهد بود و هم رفتاری که زیرکانه تر است، مانند کسی را با نام استهزا آمیز صدا کردن، مسخره کردن و یا به او ناسزا گفتن. چنین رفتاری می تواند باعث ناراحتی جدی کسی شود و کارفرما ملزم است که هر گونه ادعای مربوط به آزار در محل کار را بطور جدی مورد بررسی قرار دهد.

مورد اجحاف قرار دادن

مورد اجحاف قرار دادن وقتی رخ می دهد که کسی بخاطر اینکه خودش شکایت کرده، یا در صدد است شکایت کند و یا به کسی کمک کرده است که میخواهد به دادگاه کار شکایت کند ، مورد رفتار اجحاف آمیز قرار می گیرد.

مسئولیت

کارفرما مسئول اعمال کارکنان و کسان دیگری است که برایش کار می کنند اگر که در موقعیتی باشد که بتواند موقعیت را کنترل کند و یا برای اصلاح آن کاری بکند. اگر کارفرما کاری که از دستش برمی آید را انجام نداده باشد در آنصورت شما از دلایل کافی برای شکایت علیه محلی که در آن کار می کنید برخوردارید.

اجرای قانون

نحوه ای که قانون بر علیه تبعیض بر اساس تمایلات جنسی اجرا می شود از طریق عرضه شکایت به «دادگاه کار»(Employment Tribunal) است. با این وجود قبل از اینکه به دادگاه شکایت کنید لازم است مطمئن شوید که از همه کانالهای اداری موجود در موسسه خود برای طرح شکایت تان استفاده کرده اید. شکایت به دادگاه باید حداکثر تا سه ماه پس از اعمال رفتاری که علیه آن شکایت می کنید صورت گیرد و یا اگر شکایت شما مربوط به یک رشته رفتار است در آنصورت شکایت شما بايد حداکثر تا سه ماه پس از اعمال آخرین رفتار از این رشته صورت گیرد.

سودمند است که در همان مراحل اول برای اینکه محکی بدست داشته باشید که آیا موضوعی که میخواهید درباره آن شکایت کنید از نظر قانونی محکمه پسند است و یا به اندازه کافی اعتبار قانونی دارد، مشوره حقوقی داشته باشید.

This document was provided by Coventry law Centre, February 2004, www.covlaw.org.uk